دلگیرم از این شهر

     دلگیرم از این شهر

دلگیرم از این شهر،

                             این مردم بی غم،

                                                         این قصه ی بیرحم

تو حجم این دردا، ما از خوشی بی سهم

دلگیرم از این عدل، این بخت وارونه

از اصل تنهایی ، این مرد دیوونه

دلگیرم از عمری بیمزد جنگیدن

بی خنده سر کردن، با گریه خوابیدن

دلگیرم از خونه، یک سقف بی بارون

از هرج و مرج ما، دنیای بی قانون

دلگیرم از جنگل، این فصل کفتاری

شعرای صدمن مفت، حرفای تکراری

دلگیرم از فردا، مردای تن پرور

بیزارم از دستور، بیزارم از سرور

دلگیرم از خوردن از هر دهن لیچار

دلگیرم از پرسه، دلگیرم از سیگار

دلگیرم از اینکه یک عده ای سیرن

یک عده اما سخت توی لجن گیرن

دلگیرم از این وهم، این سگدوی یامفت

از آدمی که شب بی فکر فردا خفت

دلگیرم از ایکاش، از آرزو، حسرت

از وزن سنگین این درد بیحرکت

دلگیرم از "سربـــــــــاز"، که کم نمیاره

هرچی سرش اومد بازم نمیباره

دلگیرم از اونی، بیزحمتی راحت

خوشبخته و داره، هم پول و هم ساعت

دلگیرم از اونی، دنیا به کامش بود

نه مث ما عمرو با ذجه کردش دود

دلگیـــــــــــــــــــرم؛ از هرچی "انسان" بی درده

نظــــــر فراموش نشــــــه